euilesco, -ere, -ui – verächtlich werden: FONTIVS poet p.102 (1492) quae ad superos pertinent ... si denudentur et simplicius efferantur, necesse est ut evilescant et concidant. BVDAEVS Morus ep 80 (1520) non etiam officiosius euilescere sinas istius tui ingenii opinionem. VADIAN comm Mela [p.183] (1522) in quibus salinis tamen fodere lege cavente prohibentur, qui adhabitant, ne rei (i. salis) pretium evilescat et detrimentum emolumento maius fiat. ERASMVS ep 2419 (1531) Mihi quidem nihil accidere potuit exoptatius quam prouentu felicioris annonae meam siliginem euilescere. NOSTRADAMVS ep ined 32 (1561) Non longe est mehercule à plumbo argentum, atque ita copiosum ut plumbum tandem evilescet. TORRENTIVS ep 715 (1590) episcopi praeterea auctoritas magis evilescat. CRAGIVS ann p.20 (vor 1602) Ita enim eviluisse eorum auctoritatem, ut pauci sint, qui cultum et venerationem aliquam impendant. TORFAEVS ep p.165 (1693) ne revelata ista mysteria sordide in auras evilescant.