indissimulanter, adv. – ohne Täuschung: BVCER in Ephes fol.18r Certa sunt dona Dei, eoque ut vere adesse sentiuntur, ita debent indissimulanter, sed in gloriam donatoris ac fratrum salutem, proferri atque suo modo ostentari. VTENHOVIVS-I Calvin ep 2652 (1557) reditus sui in patriam occasionem vocationemque suam indissimulanter exponentem, attente et plane benevole audivit. BACON op II p.482 Sepes consiliorum dissimulatio. ... Qui indissimulanter omnia agit, aeque decipit; nam plurimi aut non capiunt aut non credunt.