praeadamita, -ae, m.
1) ein Mensch, der vor Adam in der Welt gelebt hat: TIT Praeadamitae, sive exercitatio super versibus 12. 13. 14. Cap. V. Epistolae D. Pauli ad Romanos ; Accessit Systema theolog. ex Praeadamitarum hypothesi (Isaac de La Peyrère, Paris 1655). LEYDEKKER medulla p.93 Primi homines fuerunt Adamus et Eva. Iudaeorum itaque fabulam de Adamo primitus bicorpore ac Lilith, priore eius coniuge, ... ut et nuperum alicuius figmentum de praeadamitis reiicimus. 2) der die Doktrin von den Präadamiten entwickelt: WITTICH theol p.51 Quaestionem quintam ita proponit, ut me cum impio Praeadamita societ.
Lexicographica: TLL 0
|