exprobratorius, -a, -um
tadelnd, beschimpfend: BENVENVTO comm Dante inf 31,79-81 Et concludit Virgilius in hac parte, dicens: "Lasciamlo stare", quia licet dicam sibi verba exprobratoria, nihil portat, quia ita ipse nullum intelligit, sicut nullus intelligit eum. IVNIVS-H ad ed. Manutius-P p.1257 hanc illorum impietatem pari talione ulti fuerunt Macedones ... in scripto oppidi muris elogio prioris iniuriae exprobratorio. CROCIVS-L nat corr p.86 cum invitatione, non exprobratoria, sed benigná et gratiosá. PEXENFELDER appar p.361 (1670) Hujus generis sunt Epistolae Accusatoriae, seu Expostulatoriae, ... Exprobratoriae, Invectivae, Excusatoriae, seu Purgatotoriae, Deprecatoriae, etc. MORHOF polyh p.526 (1688) Ejus tamen exemplum hīc apponam epistolam exprobratoriam, è phrasibus illis extantioribus [!], quae in primis septem foliis Medullae Latinitatis Wendelini habentur, concinnatam.
Lexicographica: TLL (1x, OP. imperf. in Matth.)
|