praefugio, -ere – vorher fliehen: SALVTATI ep 2,18 (1369) iam videbis forte sevire fortunam, inquietare rempublicam, perturbare Italiam, regna transferre; que, etsi futura non sunt, esse tamen possent que ille sua morte prefugerit. VERINO Carlias 14,475 (1480) Preuidit barbarus ictum | Et uolucri prefugit equo. MARINEVS Hisp memor 1,5 fol.2v (1530) Inde recens radiis cum sol percusserit arva, | Oceani lentas alti praefugerit undas, CALVIN op II p.373 Nullus enim Davidi tutus locus ad fugam videbatur, et urbe, incertus quo iret, praefugerat inops consilii, et quid ageret incertus. ARCHIV Polon-Hung 215 (1541) cum universi inhabitatores desertis villis atque diversoriis in munitiora loca praefugerint.