1. coinsero, -ere, -situm – zusammen hineingesetzen, eingepflanzen: LEFEVRE in evang fol.340v (1522) Et de duobus populis, gentium et Hebraeorum conciliandis, ac in deo coinserendis, subditur: Et consilium pacis erit inter illos duos (vgl. fol.372v quia verae viti inseri potuerunt). BRVNO adv math p.20 ut prima figura, quae quatuor circulis mutuo se per centra penetrantibus, implicantibus atque coinsitis perficitur, figura Mentis ... appelletur. FREHER delitiae Germ III p.297 Unica nobilitas generique coinsita virtus. STAPLETON op III p.596 (1595) consepulti sumus cum Christo per baptismum in mortem quandam, peccati videlicet &, ut proximè seq. versu magis seipsum exponit, complantati seu coinsiti sumus similitudini mortis eius. CORNELISSEN in ep Paul p.85 (1635) sic qui Christo coinsitus, peccato commoritur.