inconsolabiliter, adv. – modo inconsolabili, untröstlich: PETRARCA fam 4,12,24 Quidni, cum ego adhuc eum fratrem mortuum amici uidere in uita aeterna non desperem? alioquin, fateor, inconsolabiliter angerer. Quis enim michi catholico, quamuis peccatori, spem negauerit, quam gentiles homines habuisse comperio? BENVENVTO comm Dante inf 4,139-140 Orpheus inconsolabiliter dolens et moerens descendit ad Inferna. SALVTATI saec 1,23, 5 amissorum dolore inconsolabiliter cruciantur. GVARINO ep 580,154 Unum tu luges filium amissum et onconsolabiliter lamentaris. ERASMVS ep 2684 et tu inconsolabiliter ploras.