dictiuncula, -ae, f. – Wort, Redewendung: CONVERSINI intr p.24 Nimirum populariter - non ut e sapientibus quispiam, cuius inconcussus 30 animus michi facit dictiunculas alienas -, proprio iudicio contentus, primum calumnie seriem, mox inpaciencie racionem, questu exponam. OMNIBONVS Athanasius opusc p.43 quotquot eiusmodi dictiuncule sunt. BRANT praef vd16 B 2581 sig.a1v (Biblia cum glossa, Basel 1501) Quandoque singula textus verba glosula suas tam interlineares quam marginales siue ordinarias ita appropriate itaque distinctim eadem etiam facie et aspectu signaturis suis preferunt, usqueadeo ut pro minimo - ut ita dixerim - verbulo siue dictiuncula ne folium quidem vertere opus sit. ERASMVS Cic p.611 Quid si dictio sit apud Terentium aut aeque probatum auctorem ? notabitur atra uirgula? :: Nulla est exceptio. Ciceronianus non erit, in cuius libris uel una dictiuncula reperiatur, quam non possit in Ciceronis lucubrationibus ostendere.