idolicola, -ae, m.
der Idole verehrt: CONVERSINI cand p.33 Porro cum iam immixtus gentibus et vix discretus ab ydolicolis gens Israel parum domino Deo suo intenderet. SALVTATI fat 3,11 p.198 Non est, inquam, hoc vel illud simulacrum Deus vel aliqua dea credendum nec etiam ab illis ipsis idolicolis gentilibus reputatum. MARVLVS epig comm 16 p.303 Deinde idem .... pacem dedit Christianis, idolicolarum templa subuerti iussit. CANTEMIRIVS annot Othman p.374 "Si ita se res habet", regerit ille, "certe peccatum est Christianos ... 'Idolicolas' appellare."
Lexicographica: TLL 0
|