acclamatiuncula, -ae, f. – (zusammenfassende) Pointe: RHENANVS ep 72 (1518) argutiam habeat epigramma cum brevitate coniunctam, sit festivum et acclamatiunculis, quae ἐπιφωνήματα Graeci vocant, subinde claudatur (vgl. PEROTTI ccopiae 78,30 exclamatio ... figura, quae a Graecis epiphonema appellatur, quae diffinitur rei narratae uel probatae summa acclamatio. ERASMVS rat stud p.142 Hoc genus, i. epigrammata, praecipue gaudere epiphonematis commode in fine adiectis, quae cogitationem uelut aculeatam in animo lectoris relinquant). TIT vd16 W 1874 Acclamatiuncula doctissimis et omni virtutum genere ornatissimis viris ... , Cum illis ... honores, quos Doctoreos uocant, in patria ... conferrentur (Tubingae [1576]). TIT vd17 3:698584U Cornu Copiae Domus Preunelianae Parnassiis floribus Faustis acclamatiunculis Applausibus votivis abundantissime repletum ... (Tobias Schumberg, Berolini 1656).